Fin de mi romanticismo bloguero

Espiral by Spejoblanconegro
Espiral by Spejoblanconegro

Dentro de un de meses cumpliré cuatro años escribiendo este blog. Durante este tiempo he participado a través de esta herramienta compartiendo mis reflexiones y análisis sobre el camino hacia la paz en Euskal Herria, tratando de generar un diálogo y debate con todas las personas que os acercabais a visitarme. Lo he tratado de hacer de una manera informal, sin medir tanto mis palabras como cuando escribo una nota de prensa de Lokarri. Mi intención ha sido escribir de manera fresca y dejando abiertos espacios para la discusión.

Como habéis podido comprobar, no he escrito mucho desde el verano. Puedo poner la excusa de que he tenido mucho trabajo. No es el problema. Otras veces también he estado hasta arriba y he conseguido sacar un momento para escribir. La verdad, he perdido mi romanticismo bloguero. Ya no me veo capaz de escribir de la misma manera abierta y fresca que antes.

He podido comprobar que periodistas y responsables políticos leen mi blog. Es más, algunos incluso me han llamado para preguntarme cuándo volveré a analizar la situación en ETA y en Ezker Abertzalea, o si comentaré algo sobre los mediadores internacionales. Esto me llena de orgullo pero me genera bastante presión. Ya no puedo escribir de manera rápida y sencilla, ahora tengo que medir mucho mis palabras. Lo mismo que tengo que hacer cuando redacto una rueda de prensa. No me motiva. Ahora valoro más el esfuerzo de líderes políticos como Patxi López, Iñigo Urkullu, Jon AbrilMikel Arana u Oskar Matute.

No es lo mismo escribir sólo para las personas que visitan en tu blog que ver tus palabras publicadas en un periódico. Aún menos cuando aparecen como una opinión de Lokarri siendo ideas exclusivamente mías. Vale que muchas veces pueden coincidir pero no contrasto con nadie lo que aquí escribo. Posiblemente lo debería aceptar con más naturalidad pero me tiene atenazado.

Este fin de semana he estado pensando en ello. No he llegado a ninguna conclusión definitiva. Posiblemente lo mejor sea no escribir mucho sobre la situación actual y compartir reflexiones sobre las cuestiones que serán importantes una vez que esté en marcha el proceso de paz. No lo sé, no estoy seguro. Igual basta con que empiece a escribir, sin más, sobre temas con los que me pueda sentir cómodo y tranquilo.

[ratings]

32 comentarios en «Fin de mi romanticismo bloguero»

  1. Jo, pues me entristece esta decisión tuya, he de decir (y no es por peloteo, lo prometo) que tus escritos me han servido en muchísimas ocasiones de inspiración personal, y a muchas otras personas seguro que también, y creo que he coincidido al 100% con todos tus planteamientos y eso en un tema como este es muy complicado.

    De todas formas es tu opinión y habrá que respetarla, comprendo tu presión, así que nada, mucho ánimo y espero que tengas tiempos de mayor relax. Un fuerte abrazo!
    .-= Puedes leer en el blog de Disidente ..Rubalcaba y la liebre =-.

    Responder
    • Ey, gracias 😉 Pero me he debido explicar malamente. No voy a dejar de escribir en el blog, sólo lo haré desde otro punto de vista, igual sin estar demasiado pegado a la actualidad.

      Responder
  2. Muy bien. Los medios de comunicación de masas son un coñazo y todo lo que tocan lo convierten en plomo. Es normal que una vez que hayas entrado un poco ahí se te pasen las ganas de escribir sin repasar. Entiendo perfectamente lo que dices, y yo mismo, a un nivel muchíiiiisimo más modesto y sin meterme casi nada en política he sentido cómo los controladores aéreos monitorizan y analizan cada movimiento mío, o sea que no quiero ni pensar lo que ha de ser ahí arriba, una rasca que te cagas. Los medios de comunicación de masas han conseguido que todo el mundo mida sus palabras, que si algo puede ser malinterpretado, lo será, y que todo lo que llaman “actualidad” sea una especie de metalenguaje que hay que dominar como si fuera un idioma diferente. Un horror, vamos. ¡Ánimo!
    .-= Puedes leer en el blog de Pernan ..Siempre es Halloween =-.

    Responder
    • Yo asumo eso cuando me toca hacer de portavoz de Lokarri, no queda otra 🙂 Pero el blog me servía para plantear otros puntos de vista, dudas e incluso críticas más claras que las que estoy dispuesto a hacer en los medios. Ahora veo que no puedo hacerlo, así que me tocará adaptarme. Como no estoy dispuesto a escribir aquí como si una nota de prensa se tratara, pues tendré que encontrar otra manera de acercarme a los temas y plantear los debates

      Responder
  3. Sí, entiendo, y es comprensible. Pero no deja de ser una pena, ya que manteniendo un blog con dudas, reflexiones, etc personales, se evidenciaría que la política es cosa hecha por seres humanos, que dudan, que piensan. Para mí, la duda es de izquierdas. Son los agentes Smith los que no dudan. Pero los medios de comunicacación de masas y la política actual han conseguido sacar frases de contexto y desvirtuarlo todo, y así, los personajes públicos que son portavoces de grupos se convierten en máquinas perfectas de leer textos mil veces repasados, pulidos y antinaturales. Todo el mundo mata al mensajero. Y no lo digo por ti, todo lo contrario, pero creo que es una pena que caigamos en ello, aunque no soy un inocente ni nací ayer y sé que es inevitable. Los blogs de Patxi Lopez etc son algo postizos, no me extrañaría que no los escribieran ellos mismos, y están medidos al milímetro. La escritura acabará con cierta forma de pensar. Menos mal que yo todavía puedo decir chorradas, boutades, equivocarme y meter la pata! jajajaa! Urte askotarako!
    .-= Puedes leer en el blog de Pernan ..Siempre es Halloween =-.

    Responder
    • El problema es que entiendo lo de escribir en un blog como algo distinto. Lo importante es la conversación, el debate y el contraste de opiniones. Si escribes textos perfectos, argumentados como un bloque compacto, donde no dejas espacio para la aportación o la crítica, es más difícil generar un diálogo. En cambio, de cara a la prensa, tienes que ser muy cuidadoso con todo lo que dices. Ellos hacen su trabajo y yo el mío, que es explicar las cosas sin dejar margen a la duda. Igual esto es negativo, no lo sé, pero es así.

      Responder
  4. Paul,
    Lo has expresado muy bien, y lo entiendo tanto como lo lamento. En el poco tiempo que llevaba siguiendote, he sentido que tus post me han aportado ideas e incluso en ocasiones hasta me han reconfortado en mis dudas acerca del proceso que estamos viviendo en Euskalherria.
    Entiendo que entre todos hemos puesto una carga demasiado pesada en tus espaldas, en un momento tan delicado e importante como el que estamos viviendo…pero dicho esto, me da da mucha rabia que el modo en que funcionan las cosas en nuestro mundo mediático-político, resten la frescura de tus contibruciones en este “canal” 2.0…

    Plataforma que se caracteriza por la idea asumida por la mayoría de los que la practicamos, de opinar y mostrarnos como somos ( para bien y para mal ), generalmente desde el respeto ( lo siento por el troll que has tenido que aguantar este tiempo ) y compartiendo lo poco o mucho que sabemos sobre las cosas con el convencimiento de que con ello nos enriquecemos, empoderamos como personas y contribuimos a crear una sociedad civil más fuerte y madura. Posiblemente como ni sabemos ni podemos hacer en nuestros entornos laborales y personales ( es una percepción mía ).

    Permíteme decirte que si sigues dudando sobre si poner punto final a tu “romanticismo” te sugiera que no lo hagas, que creo somos muchos y podemos ser más los que reivindicamos este espacio y modo de expresar y compartir…aunque nos pueda reportar algún disgusto.
    Demasiadas censuras y miedos narcotizan y debilitan la sociedad civil, y este medio es nuestra oportunidad de rebelarnos…de que solo hablen unos pocos y los demás callemos.

    Dena dela Paul, besarkada bero bat eta eskerrik asko egiten dezun guztiarengatik!

    Pd: Saludos a Pernan, por currante gamberro militante y majetón!

    Responder
    • Eskerrik asko! Voy a seguir escribiendo, tenerlo por seguro. El blog me ha ayudado mucho para contrastar ideas y la conversación que mantengo con vosotr@s tiene un valor incalculable. Lo único es que tengo que encontrar una manera de mantener esta conversación sin sentirme atado, pensando más en las personas que participáis aquí que en lo que pueda salir luego en un medio de comunicación. Éstos son muy importantes, y es un orgullo que presten atención a lo que digo aquí, pero, como decía, me hace perder naturalidad y eso es algo que quiero conservar.

      Responder
  5. Kaixo Paul!

    Ez naiz blog hau sarritan bisitatzen zutenetakoa, baina hurbildu naizenean, ezuste atseginak aurkitu ditut bertan. Azkenaldian nire GoogleReader-en zerrena sartu zaitut, pentsa! Horregatik pena emango lidake orain arte erakutsi duzun freskotasuna galduko balu zure blog honek. Gainera, erromantizismoak erromantizismo, idatzi izan duzunaren atzean hausnarketa serioa nabaritu izan dut, ez ohetik eta bururatu zaizun lehenengo ateraldia.
    Zure azalean egon beharko nuke, baina orain arte aurrera jarraitzeko animoa eta adorea eskaini nahi dizut.

    Responder
    • Bata nator zurekin, Aitor. Tristezia puntu batekin hartu dut berria. Hasierako erreakzioa sustoa izan da, jada atzoko post hau blogaren azkenekoa izango zela ulertu baitut, baina Paulen azalpenaren bidez ulertu dut idazteko erari emango diola iraulia eta, beno, ongietorria etorriko denari, jakina, baina “erromantizismoaren” hausnarketak oso gogoko izan ditut eta oso irakagai baliagarriak izan dira niretzat. Ulertzen dut presioak dardarra eragitea hitzak inprimatzeko orduan, freskotasuna hesitzen du presioak, tamalez. Animo, Paul. Erabakitzen duzuna erabakitzen duzula, hementxe izango gaituzu jarraitzaile, ziur.

      Responder
    • Eskerrik asko Aitor! Agian adibide batekin askoz hobeto ulertzen da gertatzen zaidana. Orain dela bi hilabete Adierazi EH-k deitutako manifestazioaren debekua kritikatu nuen. Prentsa agentzi batetik deitu zidaten esateko: “aizu, zure artikulua irakurri dugu eta pieza bat prestatzen ari gara. Kritika oso gogorra dela ikusi dut, Lokarrik normalean egiten dituenak baino gogorragoa, eta, badaezpada, Lokarriren iritzia dela baieztatu nahi dut”. Justo, momentu horretan, hori salatzeko prentsa ohar bat prestatzen ari ginen Lokarrin, iritzi ofizialekin. Honekin, eta beste gertakizun batzuekin, konturatu naiz askotan blog honetan idatzitakoa eta Lokarriren iritzia nahasten direla eta hau nire bloga da, besterik ez.

      Kasu batean edo bestean, nire iritziak botako ditut hemen baina beste era batean. Irtenbide bat aurkituko dut, zuen laguntzarekin 🙂

      Responder
  6. Kaixo Paul. Desde mi respeto total a tu decisión puesto que te entiendo perfectamente, quiero expresarte mi pena por ver desaparecer tus notas frescas y personales sobre el tema del Proceso de Paz. Te entiendo perfectamente y supongo que necesitas, como persona, tomar una cierta distancia…La presión que tienes que soportar puede causarte una cierta saturación. La distancia puede ser saludable… Por mi parte, te agradezco mucho tu trabajo y tu gran honestidad y sinceridad.
    Somos much@s l@s que te admiramos y los que nos sentimos muy cerca de ti. Tu decisión es buena si es buena para ti.
    Milesker Paul eta besarkada handi bat

    Responder
    • Veo que me he explicado mal. Seguiré hablando del proceso de paz, la convivencia, el diálogo, etc. Lo que no tengo ganas es de hacerlo con temas muy pegados a la actualidad, para que no se confundan planos: una cosa es mi blog y otra la opinión oficial de Lokarri. Pero seguiremos viéndonos por aquí (y en Facebook y en Twitter)

      Responder
  7. Comparto tu preocupación ante la presión de los medios, pero date cuenta que escribir en el blog es escribir para todo el mundo mundial, incluso es más “peligroso”que hacerlo para un un periódico determinado.
    De todos modos, lo que decidas estará bien y quienes apreciamos el trabajo que realizas seguiremos tus opiniones igual que antes.
    Ondo izan
    .-= Puedes leer en el blog de Joxerra ..¿Se lo creerán ahora =-.

    Responder
  8. Yo te entiendo perfectamente. Para mi no es lo mismo cuando publico algo en el blog de IU que en el mío y sí he de decir que el entrar en el agregador de I Love IU me supuso algún que otro problema por aquello que sentía que perdía algo de mi libertad.

    Ahora mismo estás en el punto de mira y estoy segura de que quien viene a leer este blog lo hace con sus propias intenciones. Así que te entiendo…

    Y sí… ¡¡¡a ver si publicas más, aunque sea de software!!!

    Muxu bat 😉
    .-= Puedes leer en el blog de Nynaeve ..PSOE-USA No era un Acontecimiento Planetario- eran Encuentros Subterráneos en las cloacas =-.

    Responder
  9. Venga Paul, sigue siendo tu mismo. Es tu blog como persona. Es tu vía de escape. El que no se entienda que Paul es una persona y Lokarri es otra cosa puede ser motivo de un buen Post.

    No hagas como otros cobardes que tienen que tener 3 personalidades ;o)

    Responder
  10. No te preocupes!

    Has pasado de ser un mero observador a ser un participante relevante en esta oportunidad ante la paz.

    Ahora todo lo que dices no solo es reproducido pos los medios es manipulado, exagerado, mal entendido… Con esa presión encima es difícil arriesgarse a realizar una opinión personal, sin poner unos cuantos filtros racionales por delante, y claro; el resultado no puede ser el mismo.

    Para nosotros es interesante seguir tus posts y leer entre líneas ;). Saber de primera mano lo que está pasando sobre estos temas (o al menos intuirlo a través de tu optismismo/pesimismo)… Pero entendemos que ahora no puedas hacerlo con total libertad.

    Por último, una idea: ¿por qué no te buscas un seudónimo y lo utilizas para analizar la situación actual con total libertad de manera anónima? Así podrás criticar a quien quieras, aportar ideas arriesgadas, transmitir tus ilusiones y decepciones sin filtros… en definitiva: podrás equivocarte sin que eso afecte a nada ni a nadie 🙂

    Responder
    • No me convence mucho lo de usar un seudónimo. En general, no me gustan ni me fío de los blogs que no están firmados por una persona reconocible y concreta. De confidenciales ya está muy lleno internet

      Responder
  11. Oso interesgarriak izan dira blog honetan agertu dituzun iritziak, benetan. Elkartzeko txoko bat izan da. Gustatuko litzaidake hau bezalako txokoak ezgutzea eta zabaltzea.
    Eskerrik asko Paul, zu bezalako jendearekin eta jendearengatik merezi du borroka honetan jarraitzea.
    Betse aldetik , jarraituko duzu beste nonbait dialogoak burutzen edo iritzia emoten?
    Ekin lanari Paul! geuk be jarraituko dugo eta askatasuna eta bakearen alde borrokatzen!

    Responder
    • Gurú yuyu!

      Juer, la verdad es que todas las ideas que han salido me han ayudado muchísimo. Mañana en Galicia tengo que hablar de asociaciones 2.0 y me parece que voy a relatar mi aventura personal por estos mundos de internet, en la que me he sentido muy acompañado y he recibido ideas increíbles de todas las personas que habéis participado en los diálogos que he ido planteando.

      Responder
  12. Ulertzekoa da dikotomia hori, baina nahitaez ikasi beharko dugu kontraesan edo hizkuntza-aniztasun horrekin bizitzen. Ikasbide ona da zuk hemen eta beste hainbat tokitan egin duzun bidea… Denok dugu zer ikasia honetan.
    Bejondeizula, Paul

    Responder
    • Eskerrik asko Pilar! Blog batean idaztea, estilo desberdin batekin, ez da erreza izan. Komentatzen duzun bezala, ikasi behar dugu. Orain, beste ikasketa-prozesua ekin behar dut: nola idatzi blog batean, jakinez betiko komunikabideetan agertu daitekela. Badakizu hori egiteko zuen ideiak asko eskertzen ditudala 😉

      Responder
  13. Hola Paul!

    Me gusta tu blog y me encanta este post. Lo entiendo y lo comprendo. Pero estoy seguro que sabrás encontrar una nueva ‘frontera’ para poder continuar contando y compartiendo reflexiones acerca de la paz en euskadi

    abrazo!!

    Responder
  14. Periodismo de silla y pantallita creo que le llaman. Es mucho más cómodo y barato para los medios tener el becario rastreando la red que contratar a auténticos periodistas que se molesten en levantar el culo de la silla, apagar la pantalla y salir a la calle ¿Para qué van a entrevistarte si ya tienen tus puntos de vista reflejados en este sitio?
    En fín, escribe lo que quieras que por aquí pasaremos a dar una vuelta.
    .-= Puedes leer en el blog de picapiedra ..No a la pornografía infantil =-.

    Responder

Responder a SOHO Cancelar respuesta

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.